แฟนเพลงใจหาย COCKTAIL ประกาศยุบวง

ผมเริ่มรู้จักกับดนตรีจากการฟังเพลงที่ครอบครัวเปิดให้ฟังมาตั้งแต่เด็ก แต่มาเริ่มเล่นดนตรีตอนอายุ 17 หลังจากเห็นเพื่อนๆ ที่โรงเรียนเล่นดนตรีกันเป็นวงแล้วเท่มากๆ หลังจากนั้นมา ดนตรีก็กลายมาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผมมาโดยตลอด และดนตรีก็พาเพื่อนร่วมทางมากมายมาอยู่ด้วยกัน ด้วยความมุ่งหมายเดียวกัน และความเชื่อเดียวกัน

ผมและเพื่อนๆ วิ่งไล่ตามเงาของศิลปินมากมายที่สร้างแรงบันดาลใจให้กับเรา เราอยากจะทำให้ได้แบบพี่ๆ เขา เปิดวิดิโอพี่ๆ เขาแล้วทำตาม ฟังเพลงของเขาซ้ำๆ แล้วอยากทำให้ได้แบบเขาบ้าง อยากจะเป็นวงที่ประสบความสำเร็จและได้รับการยอมรับเหมือนพี่ๆ ที่เป็นตัวอย่าง

จนผ่านเวลาไปมากมาย ผมและเพื่อนๆ ในวง ก็เริ่มเข้าใจว่าเราคงไม่สามารถเป็นได้แบบเขาและคงไม่สามารถใช้วิธีของเขาในความเป็นตัวเราได้ ผมและเพื่อนๆ จึงเริ่มเบนเข็มมาตั้งคำถามกับตัวเองว่า “เราจะสร้างพื้นที่ของเราขึ้นมาเองได้อย่างไร ที่ของเราเอง ที่ใครก็เป็นแบบเราไม่ได้” และนั่นได้กลายมาเป็นเสาหลักทางความคิดของ COCKTAIL ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา

เมื่อมันไม่ได้เกี่ยวข้องกับใครอีกแล้ว เป้าหมายของเราจึงมีแต่เรื่องของตัวเราเองว่าเราต้องการอะไร อยากทำอะไร ไม่ใช่การพิสูจน์ตัวเองต่อคนอื่น แต่เป็นการเติมเต็มจุดมุ่งหมายของตัวเองว่าทำได้ตามที่ตั้งเป้าหรือไม่ในแต่ละวัน ความสำเร็จที่เกิดขึ้นกลายมาเป็นฐานของเป้าหมายใหม่ ความล้มเหลวใดๆ ก็กลายมาเป็นแรงขับในการปรับเปลี่ยนและเรียนรู้ให้เอาชนะให้ได้ในที่สุด ยิ่งเวลาผ่านไปเป้าที่วางเอาไว้ก็ทวีความท้าทายมากยิ่งขึ้นๆ และมันยังสนุกอยู่เสมอที่ได้เดินทางผ่านความท้าทายนั้น

ระหว่างทาง ผมและเพื่อนๆ ได้เรียนรู้ว่าลำพังความสามารถของเราไม่ใช่ปัจจัยของทุกอย่าง ผู้คนรอบๆ ข้าง สิ่งแวดล้อม ปัจจัยจากโลกภายนอก ล้วนแต่ส่งผลให้การเดินทางของเราเป็นไปได้ และเราคงทำมันสำเร็จโดยลำพังไม่ได้เลย

หลายครั้งเราพบว่าเราสำเร็จเพราะเราอยู่ถูกที่ถูกเวลาโดยบังเอิญ บางครั้งเพราะมีคนยื่นมือมาช่วย บางครั้งเป็นเพราะโชค ดังนั้นเราจึงบอกตัวเองอยู่เสมอว่าต้องเจียมตัวนะ ถ้ามันดีได้ มันก็แย่เมื่อไรก็ได้นะ เราจึงสร้างงานและเป้าหมายด้วยการรู้จักตัวเอง เราตระหนักถึงขีดความสามารถและปัจจัยแวดล้อมของตัวเราเสมอมา ทำในแบบของตัวเอง

ยอมรับในความอ่อนแอและข้อจำกัดทางความสามารถของตัวเองและเลือกเอาส่วนที่ดีที่สุดออกมาสร้างเป็นจุดเด่นให้กับวง เลือกทำในสิ่งที่ทำได้ดีและเรียนรู้ที่จะขอร้องให้คนช่วยในเรื่องที่ไม่รู้และไม่สามารถ เรียนรู้ที่จะชื่นชมผู้อื่นที่สำเร็จในสิ่งที่เราทำไม่ได้หรือทำได้ดีกว่า และพยายามพัฒนาจุดดีจุดด้อยของตัวเองจนถึงที่สุด เราทั้งหมดเล่นดนตรีเพื่อขัดเกลาตัวเองและเพื่อเป้าหมายของเราแบบนั้นเสมอมา เราโชคดีที่มีคนหลากหลายให้คุณค่ากับงานของเราและส่งต่องานของเราจากใจถึงใจมายาวนาน ขอบคุณมากจริงๆ ครับ

แม้ว่าวิธีคิดเหล่านั้นจะพาเราเดินทางมาไกล แต่ในขณะเดียวกันการเรียนรู้ที่จะรู้จักตัวเองทำให้ผมได้รับรู้ถึงข้อจำกัดที่ไม่อาจเอาชนะได้อย่าง “วัย” และ “ความเปลี่ยนแปลง” เช่นเดียวกัน ตั้งแต่ได้มองเห็นข้อจำกัดเหล่านั้นผมพยายามอย่างมากที่จะใช้เวลาที่มีกับทรัพยากรทั้งหลายให้คุ้มค่ามากที่สุด เพื่อที่จะใช้ชีวิตในฐานะนักดนตรีที่สามารถพูดได้เต็มปากว่า “ในช่วงเวลาที่มีอยู่จำกัดนี้เราได้ใช้ชีวิตจนถึงที่สุดแล้ว และไม่มีอะไรเลยที่เราเสียดาย”

มาจนถึงวันนี้ผมในฐานะตัวแทนของวงคิดว่าผมและเพื่อนได้ใช้ชีวิตในฐานะนักดนตรีที่ใช้ชื่อวงว่า COCKTAIL มาจนถึงที่สุดแล้ว เป้าหมายทั้งหมดที่ได้เคยวางเอาไว้ได้เดินทางมาถึงบทสรุป เราได้ทำทุกสิ่งที่ทำได้ และสามารถที่จะยอมรับได้กับสิ่งที่ผิดพลาดหรือไม่อาจทำได้ “เราทำดีที่สุดแล้ว” เวลานี้ถึงเวลาที่เราต้องกล่าวลากันแล้วครับ วง COCKTAIL ได้เดินทางมาถึงบทสรุปแล้ว